Soos julle dus kan agterkom, het daar 'n kultuur in ons huis geheers van Pietie wat bang is vir die donker, en vir Bokman, en ek wat dit uitbuit, soveel en so gereeld as wat ek kan. Toe hy nog op Affies was het ek en hy eenkaar daar in Menlyn Retail Park rondgedwaal in so Party Shop. Pietie was daai tyd groot op goed soos groen slym wat jy teen die mure kon gooi en poepkussings en plastiekkots en so aan. Hy het oor die algemeen 'n baie gesofistikeerde sin vir humor gehad, al moet ek dit nou self sê.
Daar sien ek toe in die partytjiewinkel 'n baie lewensgetroue Scream masker. Nie sommer net 'n plastiekdop met 'n rekkie aan nie. O nee. Die hele masker, met die swart lap wat die hele agterkop en nek bedek. Needless to say het ek dit dadelik aangeskaf en klaar begin opgewonde raak oor die moontlikhede wat so iets kon inhou. So het hy die masker saamgevat koshuis toe. Later het hy mos teruggekom Thabazimbi toe en die masker het ook seker sy pad teruggevind na ons huis toe. Ek het eintlik so bietjie vergeet van die masker. Pietie ongelukkig nie.
Weereens het die volgende heuglike gebeurtenis hom ook in sy St. 9 jaar afgespeel. My man van destyds, ook bekend in die volksmond as Man Nr 2, se oudste dogter gaan op daardie stadium deur 'n traumatiese break-up. Sy trek sak en pak uit die Kaap om by ons te kom bly. Wat die situasie natuurlik baie erger gemaak het, is dat sy toe nou swanger is van die eks-verloofde. Soos te verstane, 'n hoogs emosionele tyd vir almal. Behalwe nou vir Pietie. Hy gaan op daardie stadium rustig voort met sy lewe en lyk nie geraak deur enige omstandighede wat nie direk op hom 'n invloed het nie. So begin die swanger dogter nou later weer haar voete vind. Sy maak weer vriende, soek ou vriende op, begin weer sosialiseer, ensovoorts. So kom ons by die 31ste Oktober van daai jaar. Dis mos nou die dag wat Halloween wêreldwyd gevier word. Julle weet mos nou daai aand wys M-Net al die rillers van die afgelope jaar op TV. Deurnag. Daardie jaar is dit toe nou Scream 1, 2 en 3 wat aan die beurt kom. So word die verwagtende dogter ook oorgenooi na vriende se huis vir 'n Halloween aandjie. Laat ek net hier twee dinge baie duidelik maak: sy is oor die algemeen 'n baie senuweeagtige mens en skrik basies vir haar eie skaduwee. Tweedens, en dis 'n baie belangrike stukkie detail, is sy totaal onbewus van die feit dat Pietie 'n Scream masker het. Sy het trouens seker nie eens geweet daar bestaan sulke maskers in die handel nie.
Nou sit ek en Man Nr 2 en TV kyk. Pietie is in sy kamer. Hy't sy eie TV daar gehad. So net voor middernag hoor ons die swanger dogter se kar onder in die garage. Ons hoor hoe sy hardloop oor die stoep, die voordeur ooppluk, toeslaan, en hoe sy opstorm teen die trap. Met asem wat jaag vertel sy ons dat sy nog NOOIT in haar lewe so bang was nie en dat sy amper gedink het sy gaan begin kraam van die vrees. Sy gaan aan en vertel verder van hoe histeries sy was tydens die Scream flieks en benadruk weer dat sy nog nooit in haar lewe so bang was nie. Soveel so dat die mense by wie sy fliek gekyk het, agter haar moes aanry tot by ons huis. Sy sê toe sy gaan net gou badkamer toe dan gaan sy dadelik slaap. Nou kan julle seker dink wat kom. Ek weet selfs nou nog steeds nie wanneer presies Pietie nou daai gesprek begin volg het nie. Maar hy moes dadelik sy move gemaak het toe die kind badkamer toe is. So sit ons nog steeds voor die TV. Die dogter kom toe uit die badkamer uit, sê vir ons goeie nag en gaan na haar kamer toe, vir die eerste keer sedert sy by die huis gekom het dié aand.
Nou kyk, as jy kinders of diere het dan leer jy mos later watter gil of watter blaf beteken wat. Blaf die hond vir 'n blaar wat waai in die wind, of vir die ver-af geblaf van ander honde, of bietjie meer dringend vir iemand wat in die straat afstap, of vir 'n nog meer dringende gevaar soos 'n slang of so iets? Dieselfde met kinders se geskree en gegil. Jy leer onderskei. My goue reël met my kinders was altyd: Roep my NET as jy bloed sien. So toe ek nou die volgende sekonde 'n gil hoor, was daar op daai oomblik absoluut niks in my brein of my geheue of my oer-genetiese programmering of in my TOTALE verwysingsraamwerk wat daai bloedstollende dood-in-die-gesig-starende gil enige plek kon plaas of laat inpas nie. Ek het in my totale lewe nog in geen werklike situasie of in die grootste rillerfliek ooit so iets gehoor nie. Ek het trouens tot op daardie oomblik nie besef so geluid kan deur 'n mens voortgebring word nie. Dit het herinner aan 'n sterwende, gefolterde siel wat afdaal in die diepste swawelput van die hel. Needless to say het ek en Man Nr 2 soos een mens na die kamer gestorm. Ek het geen idee gehad wat ons daar sou aantref nie. Toe ek, wat voor was, 'n skim oor die gang area sien hardloop met 'n wapperende masker en die glinster van die lem van my grootste kombuismes in die flou maanlig, het ek 'n idee begin kry.
Komende in die kamer tref ons toe 'n histeriese swanger vrou aan. Nog 'n stukkie detail......dis toe nou net so na middernag. Ons weet toe nou nie wat aangaan nie. Haar oë is wild in haar kop, sy is die heeltyd tussen bewus en bewusteloos, sy huil en skree en kerm tegelyk en sukkel om te praat. Haar pa is buite homself. Hy het nou nie die skim oor die gang gesien hardloop nie. Ek probeer toe nog damage control doen, wel wetende presies wat gebeur het, maar ek vra ook nou maar uit, ten einde bietjie te speel vir tyd terwyl ek nou dink wat my te doen staan. Die huisdokter word gebel. Hy gee raad oor hoe om haar kalm te hou en verduidelik wat sal die "early onset" simptome van kraam wees. Na sowat 'n uur is sy amper in 'n toestand om te kan praat. Sy sit toe nog soos 'n mal ding in die middel van die bed, bo-op haar pa se skoot, maar met rukke en stote kom die storie uit. Toe sy terugkom in haar kamer en die lig in die pikdonker aanskakel, staan die ou van Scream platgedruk teen haar kamermuur, reg by die ligskakelaar, met hierdie moerse mes reg voor sy gesig. Hy't nie gepraat nie, sy kon net sy mal oë agter die masker sien beweeg. Daarna weet sy niks. Haar kop het toe uitgehaak. Myne ook.
Toe ek in Pietie se kamer instap, maak hy natuurlik of hy slaap. Geen masker of mes van 'n dag oud enige plek te bespeur nie. Maar ek pluk daai kind daar op soos 'n lappop en begin op hom gil. Hy besef toe seker in sy tot nog toe onontwikkelde 17-jarige brein dat dit nie NOU die tyd is vir grappietjies maak met sy mal ma nie. So hardloop ek tot 10 oor 6 die volgende oggend soos 'n mak heks in daai huis rond. Van die dreigende kraamgeval af kombuis toe vir suikerwater, terug na die pa toe wat vir Pietie wil aanrand, terug kraamsaal toe, dan weer telefoon toe om met die dokter te praat, en so gaan dit regdeur die nag. Dit was nou nie soseer om die Pa te keer om hom aan te rand nie, maar om liewer eerste by hom uit te kom OM hom aan te rand. Hier net na 6 die volgende oggend is die kraam toe darem nou afgeweer, die pasiënt slaap toe vir die eerste keer maar snik nog in haar slaap en lê opgekrul in die fetusposisie. Die pa is gekalmeer. Toe gaan ek nou na Pietie se kamer toe en verduidelik vir hom hoe hierdie NOOIT een van sy stunts gaan wees waaroor ek gaan lag nie. Weereens is hy gehok en gestraf en elke keer vir die volgende 6 maande het ek na hom gemik as hy te na aan my verbyloop. Die baba is so rukkie daarna gebore. Ek het laas gehoor hy sukkel bietjie met storiesomme.....
Sent from my BlackBerry® wireless device
Ai Pietie!
AntwoordVee uit