Later jare sou ek lees dat die tiener se brein eers hier op 23 jarige ouderdom ten volle ontwikkeld is. Ek dink hulle kan daai teorie wat betref die manlike brein met nog so 5 jaar opstoot. Pietie s'n in elk geval. Die artikel het ook spesifiek genoem hoe die tiener gladnie die gevolge van sy dade kan insien nie. Daarom doen hulle sulke uiters onverantwoordelike goed wat hulle gladnie deurdink nie.
Vroeg-vroeg het ek agtergekom Pietie is die waaghalsige, impulsiewe tipe. Toe hy 2 jaar oud was druk hy mos so klein klippie in sy neusgat op. Nou kom sê hy vir my daarvan. (Julle onthou mos nou dat hy op 6 maande al vlot kon praat). Anyway, nou dop ek die kind om en skud hom, maar die klippie sit. Later het ek 'n oorstokkie gaan haal. Met my regterknie stewig op sy bors pen ek hom toe nou vas teen die grond, terwyl ek behendig die klippie verder indruk tot net onder sy breinstam. Nadat sy oë omgedop het in hulle kaste en hy begin kwyl en roggel het, besef ek ek sal 'n ander tegniek moet inspan. Ek gaan haal toe 'n tweezer. Weer pen ek hom vas. Dié keer is hy nogal halstarrig en stoei verwoed terug, maar ek is darem nog sterker as hy op daai stadium. (Hier teen St 9 se kant sou ek my tegnieke aansienlik moes opskerp en aanpas). Nadat ek nou elke slymvlies en vel binne in daai kind se neus, neusholte en sinusse verwyder het met die tweezer, en geraak-raak het aan sy optiese senuwee, besef ek, uiters teleurgesteld, dat ek professionele hulp sal moet inroep. Ek vat hom toe maar teësinnig dokter toe. Nadat die dokter die ergste bloeding onder beheer gekry het en 'n kalmeerinspuiting toegedien het, toe het ek vir Pietie in die kar gaan haal. Met die regte toerusting kon hy toe binne sekondes die klippie verwyder. So vat ons die klippie, nou mooi glad, huistoe om vir sy pa te gaan wys. By die huis gekom maak ek vir my 'n koppie tee om te kalmeer, want die inspuiting begin toe al uitwerk. En nou gaan ek nie lieg nie: toe ek omdraai, toe het daai klein bliksempie daai klippie gevat en hom blitsvinnig in die ander neusgat opgedruk. Ek moes eenvoudig terugklim in my kar en weer dokter toe ry. Dieselfde prosedure. Nou vra ek julle met trane in my oë. .....
Nog 'n voorbeeld van sy ondeurdagte optrede maak my sommer op hierdie oomblik lus om hom te bel en te sê hy skuld my nog 'n paar rand vir skade! In Pietie en Nola se hoërskooljare het ons 'n woonstel in Margate gehad. Tydens Desembervakansies het hulle my AL my dae gegee met die foam parties en die gekuier in Bass Line, dink ek was die plek se naam. Nou is Pietie so in St. 9. (As ek nou terugdink het die meeste van die goed gebeur toe hy in St. 9 was). Dis seker die ouderdom waarop die manlike tienerbrein op sy laagste punt van ontwikkeling is. Nou het hy so afstandbeheer karretjie waarmee hy nou dag en nag speel. En moenie dink die ding se battery raak pap nie. Hy het 'n ekstra battery wat permanent op charge is, so hy ruil hulle gedurig om. So irriteer hy nou die rook uit almal uit met sy karretjie. Ry in die huis rond, ry teen my hakskene vas, ry agter my aan met die karretjie waar ek ook al loop, "ramp" oor die speed humps in die parkeerarea, bou vir homself hindernisbane. En elke keer as ek hom vra om iets te doen, dan het hy 'n verskoning oor hoekom hy dit later (gladnie) sal doen. Nou is dit die laaste dag van die vakansie. Almal moet nou help opruim en inpak en goed kar toe dra. Behalwe Pietie. Daai tyd moet hy mos nou altyd dringend toilet toe gaan. Of hy verdwyn eenvoudig. So is hy nou tussendeur die pakkery en skoonmakery met die karretjie besig. Ek maak vullis bymekaar en sit alles in swart sakke uit op die voorstoepie. Die woonstelkompleks het so area gehad waar die trollies geparkeer was waar jy die swart sakke moes gaan ingooi. In die sitkamer staan toe nou alles wat moet sleepwa toe gedra word. Onder andere seker 3 swart sakke volgestop met vuil klere en beddegoed. Nou kan julle natuurlik klaar raai wat kom. Ek vra hom om die goed in die sitkamer sleepwa toe te dra en die vullissakke in die trollie bins te gaan gooi. Raai wie kry dit omgeruil? Meer as 'n 1000 km later staan ek by die wasmasjien in Thabazimbi, reg om al die wasgoed te was, en maak sak op sak oop van vullis. Lekker warm gebak heel dag agter in die sleepwa. Dan sê mense nou jy moet kalm bly en jy moenie 'n kind in woede slaan nie en lyfstraf en geweld is nooit 'n oplossing nie. Nadat ek sommer myself 'n kalmeerinspuiting toegedien het, bel ek die enigste permanente inwoner van die kompleks, 'n horingou engelse tannie. Ek verduidelik toe wat gebeur het en sy het toe seker daar in die middernagtelike ure met haar gown aan en 'n flou flitsie in haar bewerige, arthritishande deur die trollie bins gaan grawe op soek na al ons klere en beddegoed. Needless to say kon sy dit nie kry nie, en ek glo die werkers in die kompleks kon seker nie hulle geluk glo nie!
En so het hy my nou maar op my kniee gehou. Ek sou soos 'n mak heks tekere gaan, dan is hy ook mak vir so paar weke. Dan gaan kuier ons vir my ma dan besluit hy om sy ouma 'n wedgie te gee. Soveel so dat sy daai step-in broek agterna moet weggooi. En hy gladnie kan verstaan hoekom ons dit nie heeltemal so snaaks soos hy vind nie. En natuurlik het al sy stories begin met: "Mamma jy sal nie GLO wat nou met my gebeur het nie!!! En hierdie keer was dit nou regtig nie my skuld nie!!"
Die enigste "goods" wat ek ooit op hom gehad het, was dat hy skytbang was (is) vir die donker. Ek vertel julle later.....
Sent from my BlackBerry® wireless device
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking